- Μπανγκόκ
- (σιαμέζικα Κρουνγκ Τεπ). Πόλη (περ. 5.876.000 κάτ.), πρωτεύουσα της Ταϊλάνδης, επί του Μενάμ, 25 χλμ. από τις εκβολές του ποταμού αυτού στον Κόλπο του Σιάμ. Όταν η Aγιουτάγια, που υπήρξε πρωτεύουσα του Σιάμ (της σημερινής Ταϊλάνδης) από το 1350 έως το 1767, καταστράφηκε από τους Βιρμανούς, νέα πρωτεύουσα ορίστηκε η Τονμπούρι, στη δεξιά όχθη του Μενάμ· στην απέναντι όχθη, ο βασιλιάς Ράμα A’ ίδρυσε ένα μικρό φρούριο, που έγινε λίγο αργότερα (1782) η οριστική πρωτεύουσα του βασιλείου και σε σύντομο διάστημα το μεγαλύτερο οικονομικό και πνευματικό κέντρο, έδρα – εκτός των άλλων – και πανεπιστημίου.
Για τις πολυάριθμες διώρυγες που τη διατέμνουν, η Μ. ονομάζεται και «Βενετία της Ανατολής»· οι δρόμοι και τα μοντέρνα κτίρια ευρωπαϊκού τύπου άρχισαν να κατασκευάζονται κατά το 1900, αλλά η πόλη είναι ονομαστή για τα αρχαία της κτίρια, όπως οι Βατ Φρα Κέο ή «ναός του σμαραγδένιου Βούδα» (18ος αι.) και ο Βατ Αρούν, ναός αφιερωμένος στην Αυγή.
To M. είναι κυρίως μεγάλο εμπορικό κέντρο, παρότι η συσσώρευση άμμου στις εκβολές του Μενάμ κάνει το λιμάνι του – από το οποίο διακινούνται τα τέσσερα πέμπτα του εμπορίου με το εξωτερικό – προσιτό μόνο για πλοία μικρής χωρητικότητας, ενώ τα μεγάλα είναι υποχρεωμένα να πλευρίζουν στην προκυμαία του νησιού Κοχ Σι Τσανγκ, στην ανοιχτή θάλασσα, 40 χλμ. περίπου από τις εκβολές του Μενάμ· αντίθετα, διαθέτει διηπειρωτικό αεροδρόμιο και ένα εκσυγχρονισμένο αερολιμένα υδροπλάνων· είναι επίσης σημαντικός σιδηροδρομικός κόμβος, που συνδέεται με τη Σιγκαπούρη και την Πνομ Πενχ. Έχει διάφορες βιομηχανίες (υφαντουργίας, ειδών διατροφής, επεξεργασίας καπνού, μεταλλουργίας και ένα μεγάλο διυλιστήριο πετρελαίου) συγκεντρωμένες στα προάστια (όπως κι εκείνες της Σαμπένγκ και της Τονμπούρι), προς τα οποία επεκτείνεται σιγά-σιγά.
Η Μ. είναι, τέλος, σημαντικό πολιτικό κέντρο, έδρα του Σ.Ε.Α.Τ.Ο. (Οργανισμός του Συμφώνου Νοτιοανατολικής Ασίας).
Μερική άποψη της πόλης Μπανγκόκ, πρωτεύουσας της Ταϊλάνδης, χτισμένη στις όχθες του ποταμού Μενάμ.
Ένα επεισόδιο του «Ραμακιέν», σε τοιχογραφία του ναού του «Βούδα του Σμαραγδιού»· πρόκειται για απομίμηση του μεγάλου ινδικού ποιήματος «Ραμαγιάνα», η οποία εμφανίστηκε στη Ταϊλάνδη στη διάρκεια της βασιλείας του Ράμα Α’.
Dictionary of Greek. 2013.